lunes, 27 de febrero de 2023

Lunes musicales #4 - Qué vendrá (Zaz)

 

#DillunsMusicals - #LunsMusicais - #AstelehenMusikalak#LunesMusicales 

La vida nos supera, nos sorprende y nos envuelve en mareas de acontecimientos que, en ocasiones, a veces incluso a menudo, nos bañan cuando menos lo esperamos, subiendo y bajando como las olas que cubren la arena de la playa en su incesante vaivén.

Escribimos nuestro camino según lo soñamos  y Él la soñó antes de conocerla. Sabía cómo sería, qué sentiría, podía intuir lo que diría sin ni siquiera haber hablado con Ella antes. Pero no supo interpretar su sentido entonces y por siempre está condenado a recordar las palabras que le dijo aquella noche como si fueran una premonición:

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Sin pensar sin pensar
Dónde acabará

Aquella vorágine de sensaciones le hacía no poder vivir en aquel sinvivir.  La perdió para siempre, desde que se fue nunca más la volvió a ver ydesde que se dio cuenta de que la había perdido, se decía a sí mismo: "qué importa dónde vaya, porque Ella está y estará en mi mente y en mi corazón hasta el fin de mis días". 

"Dejar hablar a mi instinto me cura",  es lo que Ella le dijo justo antes de desaparecer de su vida para siempre. Él no lo entendió entonces. Fueron tantas las cosas que no comprendió en su momento y que ahora le parecían estar claras como el agua cristalina.

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Si me pierdo es que ya me he encontrado
Y sé que debo continuar

Nunca supo a qué se refería o si tenía intención de volver, pero en aquellas palabras se intuía que tenía claro lo que tenía que hacer. "Amaré hasta mi último día, hasta mi último soplo de vida",   dejó escrito en aquella nota de despedida. Al leerlas una y otra vez la pareció escucharla diciendo: "A dónde iré no lo sé, solo sé que lo haré sin pensar en el mañana."  Y todavía creía oír el eco de su voz en la distancia y la lejanía del tiempo transcurrido.

Al final ese mañana resultó ser el que Ella nunca vivió con Él. Ahora sabe que penará de por vida por no haberla sabido mantener a su lado.


Qu'importe là où je vais
Tant que j’ai l’audace
De tenir la main de l’autre
Pour aimer le temps qui passe

Dans tout ce que je fais
La rage et l’amour s’embrassent
Qu’elle soit mienne ou qu’elle soit votre
La vie nous dépasse

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Sin pensar sin pensar
Dónde acabará

Dans mes joies, dans mes peines, dans mes choix, dans mes larmes
Je laisse aller mes sentiments
Au mieux on écrit son chemin comme on se soigne
Pour aimer indifféremment

Sur les sables mouvants d’un passé qui s’effondre
Je me raccroche à ceux que j’aime
Prenant soin de chaque seconde
Les heures prendront soin d’elles-mêmes

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Sin pensar sin pensar
Dónde acabará

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Si me pierdo es que ya me he encontrado
Y sé que debo continuar

Puisque nous sommes ici sans savoir
Ce qui nous attend un peu plus tard
Laisser parler mon instinct me guérit

Puisque tout cela est bien trop court
J’aimerai jusqu’à mon dernier jour
Jusqu’à mon dernier souffle de vie

Qué vendrá qué vendrá
Jusqu’où j’irai j’en sais rien
Sin pensar sin pensar
Sans penser à demain

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Si me pierdo es que ya me he encontrado
Y sé que debo continuar

Qué vendrá qué vendrá
Yo escribo mi camino
Si me pierdo es que ya me he encontrado
Y sé que debo continuar

Si me pierdo es que ya me he encontrado
Y sé que debo continuar

lunes, 20 de febrero de 2023

Lunes musicales #3 - Pícanme os ollos (Guadi Galego e Depedro)

 



Para Hanane

La vida es injusta e incoherente. A veces golpea a personas que no lo merecen, que reparten alegría allá por donde pasan y que no ven sino la bondad en quienes las rodean.

El mundo desde que es mundo ha sido así y lo seguirá siendo. La mayoría de las veces no podemos hacer nada por estar fuera de  nuestro alcance, pero en está ocasión sí puedo actuar. Porque me toca de cerca, porque me afecta.

Eres mi amiga desde hace años. Nos conocimos porque viniste a ayudarme en casa cuando yo más lo necesitaba, ¿recuerdas? Poco a poco nos fuimos contando cosas cada vez más íntimas, hasta que nuestra relación creció y se convirtió en una bonita amistad.

Siempre supe de las dificultades de tu vida, pero en estos momentos se ha vuelto todavía más complicada y sé que debo actuar.

Pícanme os ollos...

...por durmir pouco cuando pienso en cómo lo tienes que estar pasando, cómo tu alegría se ha ido apagando y, aún así, luchas por salir adelante.

...por ser cómplice do medo cuando no sé cómo ayudarte.

...por querer o que non teño  cuando tú tienes tan poco y eres tan rica por dentro.

...por ter máis do que preciso y querer compartirlo contigo.

...por saber que son pequena e intentar disimulalo cuando me siento impotente para ayudarte tanto como quisiera y hacer todo lo que puedo siempre me parece poco.

...polo peso das persoas que pasaron e pesaron, que estuvieron antes que yo y dejaron su huella en mí, que me ayudaron cuando lo necesité; a quienes se lo agradecí en su momento y lo sigo haciendo repartiendo a otros la misma bondad que recibí de ellas, incluida tú.

Desde nuestro humilde lugar en la vida, no mirar para otro lado.

Parar para mirar alrededor y ver que no tenemos tan poco, que tenemos mucho porque aquí estamos.

Que podemos ayudarnos intentando aliviar las injusticias de un mundo injusto.

Que siempre podemos hacer algo para cambiarlo, por pequeño que sea nuestro gesto.

Que podemos construir el futuro que queremos y ayudar a construirlo.

Sabes que estoy a tu lado para lo que necesites y te acompañaré en todo momento.

Y sí, ya que lo preguntas, también pícanme os ollos por haberle perdido después de haberle encontrado.

Recordaremos el pasado arrancando la mala hierba y miraremos al futuro buscando las estrellas.


De pensar a contratempo, de andar contra do vento
Por querer o que non teño, por ter máis do que preciso
De lembrar un só pasado procurando un só futuro
Por saber que son pequena e intentar disimulalo

De contar cen mil estrelas, de non telas e buscalas
De arrincar mala herba, de agardar pola xustiza
De ver xente que ninguén conta

Pícanme os ollos por durmir pouco
Por non usar os lentes
Por ser cómplice do medo
Aceptando a man de ferro

De abrir portas ao baleiro pendurada dun mal fío
De correr e ser máis lenta por querer beber o río
Polo peso das persoas que pasaron e pesaron
Cada minuto que pasa un home queima, un home mata
O mundo arde, a vida inflama

Pícanme os ollos por durmir pouco
Por non usar os lentes
Por ser cómplice do medo
Aceptando a man de ferro

Pícanme os ollos por durmir pouco
Por non usar os lentes
Por ser cómplice do medo
Aceptando a man de ferro
Aceptando a man de ferro

lunes, 13 de febrero de 2023

Lunes musicales #2 - Maite zaitut / T'estimo molt (Lax'N'Busto)

 



Querido tú:

Cuando enciendo la radio y escucho esta canción siento que no podría añadir nada más para describir lo que siento y que todavía no sabes. Por fin he decidido que voy a decírtelo, así que ahí va todo lo que me pasa por dentro porque no puedo ocultar lo que siento.

Quiero decirte que cuando llega la noche soy incapaz de conciliar el sueño y me cuesta dormir, doy vueltas en la cama recordando nuestros momentos y siento ganas de volar a tu encuentro, pero no puedo. No me atrevo, porque no sé cómo sería el recibimiento.

Tú no lo sabes, pero cada vez que nos vemos, cuando me miras tan de cerca, me haces sentir muy afortunada por poder perderme en tu mirada. Tus ojos me ilusionan y me hacen creer por momentos que me ves diferente, como yo te veo, aunque enseguida pienso que probablemente me lo invento.

Lo que sí es cierto, es que eres capaz de hacer magia, porque un día gris lo pintas de colores con tu presencia e incluso sin ella, solo por existir y saber que estás ahí, donde quiera que estés.

Atesoro todos y cada uno de nuestros momentos y recuerdo que si estás conmigo desaparece todo lo que es triste, porque  siento que el corazón latiendo en mi pecho va a explotar cuando hablamos, te miro, me miras, me sonríes y bajo o desvío la mirada callando lo que te diría y que me digo para mis adentros. 

Ahora mismo te pienso y el cuerpo me está temblando, me emociono y, mientras sigo escuchando la canción, sé que nunca enviaré esta carta, aunque quiero mirarte a los ojos y decirte que lo que siento es esto, simplemente que te quiero.

Ahora bien, aunque nunca te lo diga ni llegues a saberlo, esta canción siempre me llevará de nuevo a ti, a nuestros recuerdos.

Siempre tuya,

Yo


Koloretako ametsak 

Esna nagoenean 

Eta ezin loak hartu 

Gaua iristen denean 

Saltoka hasita hegan 

Egiteko gogoa 

Nire bihotza taupaka 

Aire ertzera doa 

Quan posem els peus enlaire 

Quan posem el cap avall 

Quan et crido a la muntanya 

I l’eco em va contestant 

Quan et faig amb margarides 

La polsera de colors 

Vull mirar-te als ulls i dir-te 

Que el que sento és això: 

T’estimo molt 

Jo a tu t’estimo molt 

Si estàs amb mi desapareix tot el que és trist 

Un dia gris el pintes de colors 

Fins a la lluna i tornar t’estimo jo! 

Els meus ulls són com bombetes 

I els meus llavis riuen fort 

No puc amagar el que sento 

Quan em mires tant de prop 

Ara ja no sé què em passa 

El cos m’està tremolant 

El meu cor fa pampalluges 

I no deixa de ballar 

Elkarrekin ortzadarra 

Margotu dugunean 

Ispiluan nire izena 

Idatzi duzunean 

Irratia piztu eta 

Doinu hau entzutean 

Begietara begira 

Hauxe nahi dizut esan: 

Maite zaitut 

Maite-maite zaitut 

Pila, pila, pila patata tortilla 

Maite zaitut 

Maite-maite zaitut 

Ilargiraino eta buelta maite zaitut 

Maite zaitut 

Maite-maite zaitut 

Pila, pila, pila patata tortilla 

Maite zaitut 

Maite-maite zaitut 

Ilargiraino eta buelta maite zaitut 

T’estimo molt 

Jo a tu t’estimo molt 

Si estàs amb mi desapareix tot el que és trist 

Un dia gris el pintes de colors 

Fins a la lluna i tornar t’estimo jo! 

Fins a la lluna i tornar t’estimo jo! 

Fins a la lluna i tornar... t’estimo jo! 

Maite zaitut! 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...